Novak Đoković (36) stavio je svima do znanja da ne planira da ide u penziju i da će to uraditi kada sam donese odluku. Sinoć je u finalu turnira u Sinsinatiju posle skoro četiri sata igre pobedio Španca Karlosa Alkaraza (20) i došao do 39. titule na Masters turnirima.
No, da li znate kako je nastao tenis i ko je nekada osvajao titule?
Tenis je prvobitno bio poznat kao igra na travi, što formalno važi i danas u Britaniji, jer su ga na travnatim terenima igrali viktorijanska gospoda i dame. Širom sveta se igra na različitim podlogama.
Poreklo sporta može se pripisati francuskoj rukometnoj igri iz 12.–13. veka pod nazivom jeu de paume (“igra dlana”), iz koje je izvedena složena igra reketom i loptom. Ona dalje postavlja standarde u sportu i tada se razlikuju: Pravi tenis u Britaniji, terenski u Sjedinjenim Državama i kraljevski u Australiji.
Period najbržeg rasta tenisa kao sporta počeo je kasnih 1960-ih, kada su velika prvenstva bila otvorena za profesionalce i amatere, a nastavljena 1970-ih, kada je došlo do porasta značajnijih imena.
Brojne velike inovacije u modi i sportskoj opremi su takođe podstakle pravi bum. Dodavanje boje i stila teniskoj odeći (nekada ograničeno na belu) stvorilo je potpuno novu modnu podelu u sportu. Teniske loptice, koje su istorijski bile takođe bele, dolazile su u nekoliko nijansi, sa žutom i zelenom bojom. Okviri za rekete, koji su bili standardne veličine i oblika i pravljeni prvenstveno od laminiranog drveta, proizvedeni su u velikom izboru veličina, oblika i materijala, a najznačajnija prekretnica bila je uvođenje metalnih ramova 1967. a potom i prevelikih obima 1976. godine
Turniri su počeli i da nude na desetine miliona dolara nagradnog fonda godišnje.
Poreklo sporta
Bilo je mnogo sporova oko tačne godine pronalaska tenisa, ali igra je zvanično priznata 1973. godine, uz naglasak da ju je “izmislio” Klopton Vingfild 1873. On je pomenute godine objavio prvu knjigu pravila i patentirao sport 1873. godine, iako su istoričari zaključili da su se slične igre igrale i ranije i da je prvi teniski klub osnovao Englez Hari Gem i nekoliko saradnika u Limingtonu 1872. Vingfildov teren je bio oblika peščanog sata i mnogi veruju se razvio iz badmintona. Nakon što je teniser J.M. Heathcote razvio bolju tenisku lopticu – od gume prekrivenu belim flanelom, godine 1875. godine je uspostavljen novi, standardizovani set za tenis.
U međuvremenu, igra se proširila na Sjedinjene Države 1870-ih. Meri Outerbridž iz Njujorka je zaslužna što je donela komplet reketa i loptica svom bratu, direktoru kriket i bejzbol kluba Stejtenu Ajlendu. Ali istraživanje je pokazalo da je Vilijam Eplton iz Nahanta u Masačusetsu možda posedovao prvi set za tenis na travi i da su njegovi prijatelji Džejms Dvajt i Fred R. Sirs popularizovali igru.
Važna prekretnica u istoriji tenisa bila je odluka All England Crokuet Cluba da jednu od svojih travnjaka na Vimbldonu odvoji za tenis, što se ubrzo pokazalo toliko popularnim, da je klub čak promenio ime u All England Crokuet and Lavn Tennis Club. Godine 1877. klub je odlučio da održi prvenstvo u tenisu i imenovana je podkomisija za prvenstvo. Odlučilo se za pravougaoni teren dužine 78 stopa (23,8 metara) i širine 27 stopa (8,2 metara). Prilagodili su pravi teniski metod ocenjivanja — 15, 30, 40, gem — i dozvolili serveru jednu grešku (tj. dve šanse da pruži odgovarajući servis za svaki poen). Ove glavne odluke ostaju deo i savremenih pravila. Pristigle su 22 prijave, a prvi pobednik šampionata Vimbldona bio je Spenser Gor.
Godine 1878. održano je prvenstvo Škotske, a potom 1879. prvenstvo Irske.
Prvo prvenstvo Francuske održano je na Stade Francais 1891. godine, ali je to bio međuklupski turnir koji je postao istinski međunarodni tek 1925. godine; Francuska federacija tenisa na travi osnovana je 1920. Ostala državna prvenstva su inaugurisana u Kanadi (1890), Južnoj Africi (1891), Španiji (1910), Danskoj (1921), Egiptu (1925), Italiji (1930) i Švedskoj (1936). Godine 1884. u Vimbldonu je uvedeno i žensko prvenstvo, a ženska nacionalna prvenstva održana su u Sjedinjenim Državama počevši od 1887.
Izvanredni igrači
Tenisom 1880-ih dominirala su izuzetna braća blizanci Vilijam i Ernest Renšo. Vilijam je sedam puta osvojio šampionat Vimbldona u pojedinačnoj konkurenciji, u tri navrata pobedivši i svog brata u finalu. Ernest je jednom pobedio, a u partnerstvu su sedam puta osvojili šampionat u dublu, prvi put igran na Oksfordu 1879. godine.
Prvo međunarodno timsko takmičenje bio je i Dejvis kup, zvanično nazvan Međunarodni turnir u tenisu na travi, koji je osvojio američki šampion u dublu Dvajt Dejvis 1900. Velika Britanija je prve godine bila poražena od Sjedinjenih Država, a sam Dejvis je igrao u pobedničkom timu. 1901. godine nije bilo izazova, ali je 1902. jak britanski tim (koji je uključivao braću Doerti) prešao u Ameriku. Sjedinjene Države su zadržale trofej, ali sledeće godine braća Doerti su ipak pripomogla Britaniji da osvoji pehar, koji je zadržala naredne tri godine.
Vladavina braće Doerti završila se 1906. godine, ali je tenis do tada bio čvrsto utemeljen. Nova zvezda bio je Norman Bruks, prvi nizu šampiona Australije i prvi levoruki teniser koji je stigao do vrha. Pobedio je na Vimbldonu 1907. i ponovo 1914. godine. On i njegov partner u dublu, Toni Vajding sa Novog Zelanda, osvojili su Dejvis kup pobedom nad Velikom Britanijom 1907. i zadržali titulu do 1911.
Dominantni šampioni posleratnih godina bili su Bil Tilden iz Sjedinjenih Država i Suzan Lenglen iz Francuske. Tilden, šampion SAD od 1920. do 1925. i ponovo 1929. godine, osvojio je titulu na Vimbldonu 1920, 1921. i 1930. U istom periodu osvojio je i 15 singlova Dejvis kupa. Suzan Lenglen je vladala nad ženskom igrom od 1919. do 1925. godine. Da nije bilo rata, možda bi i ranije počela svoju međunarodnu karijeru. Osvojila je šampionat Vimbldona iz prvog puta 1919, od 1920. do 1923. i 1925. godine, ne takmičeći se 1924. zbog bolesti. Vežbajući sa muškim teniserima, razvila je moćnu i preciznu igru, a njoj je bilo potrebno mnogo više slobode kretanja nego što je restriktivna ženska moda tog vremena dozvoljavala. Njeno prvo pojavljivanje na Vimbldonu u beloj haljini sa kratkim rukavima i bez podsuknje ili podvezica izazvalo je senzaciju.
Francuska je takođe ostavila trag u muškom tenisu sa fantastičnom četvorkom pod nazivom “Četiri musketara” — Žan Borotra, Anri Koše, Rene Lakost i Žak Brunjon. Među njima, monopolisali su titulu Vimbldona u pojedinačnoj konkurenciji od 1924. do 1929. godine, osvojili 10 francuskih i 3 američka šampionata u singlu, i osvojili 5 Vimbldona i 10 francuskih šampionata u dublu. Oni su osvojili Dejvis kup iz Sjedinjenih Država 1927. i držali ga do 1933. godine.
Amerikanka Helen Vils osvojila je prvu od svojih sedam američkih titula u singlu 1923; Nastavila je sa pobedama na Vimbldonu osam puta između 1927. i 1938, a četiri puta je pobedila u francuskom singlu između 1928. i 1932.
Važan momenat u istoriji tenisa
Godine 1967. međunarodna federacija je odbacila britanski predlog o ograničenom rasporedu otvorenih turnira, ali je britanski LTA ( The governing body of tennis in Great Britain ) odbio da prihvati presudu.
U decembru 1967. godine, uprkos pretnji izbacivanjem iz ILTF-a, LTA je izglasala da se ukine razlika između amatera i profesionalaca na turnirima. Ovaj revolucionarni korak doveo je do hitnog sastanka ILTF-a u martu 1968. na kojem je odobreno 12 otvorenih turnira.
