Paraolimpijske igre su Olimpijske igre paraplegičara, osoba sa određenom vrstom invaliditeta. One su proistekle iz igara paraplegičara (Stoke Mandeville Games), čiji je osnivač Ludvig Gutman (Ludwig Guttmann), šef bolnice u Ejlsberiju u Engleskoj, neurolog, jedan od najeminentnijih svetskih stručnjaka za oštećenje kičme.
Istoga dana 29. jula 1948. kada su otvorene Olimpijske igre u Londonu, na sportskim terenima pomenute bolnice otvorene su i igre paraplegičara u kojima je učestvovalo svega 16 pripadnika britanskih oružanih snaga (14 muškaraca i 2 žene).
To je bila javna demonstracija kojom se htelo ukazati da se i osobe sa teškim fizičkim oštećenjima mogu baviti sportom.
Ali, mnogo ranije, sportisti sa nekom vrstom invaliditeta bili su deo Olimpijskih igara. Gimnastičar Džordž Ejser nastupio je u Sent Luisu 1904. godine iako je imao jednu veštačku nogu. Ravnopravno sa ostalim strelcima, u Londonu i Helsinkiju (1948. i 1952.) nadmetao se Mađar Karolji Takač, kojem je desna ruka bila amputirana, te je pucao levom. Deo ekspedicije Danske u Skandinaviji bila je jahačica Lis Hartel kod koje je nepunu deceniju ranije dijagnostifikovana dečja paraliza. Iako nije mogla sama da se popne na konja, nije želela da odustane od sporta, izborila je učešće na Olimpijadi, da bi zatim u Helsinkiju, u disciplini individualne dresure, osvojila srebro.
Počev od 1960. godine igre se održavaju svake godine u drugoj zemlji pod nazivom Paraolimpijske igre. Nastojalo se da se ona održavaju u onoj zemlji u kojoj se održavaju i Letnje olimpijske igre.
Prve Paraolimpijske igre održane su 1960. godine u Rimu. Okupile su oko 400 takmičara iz 22 zemlje. Druge su održane u Tokiju u novembru 1964, sa 370 takmičara iz 22 zemlje, treće u Izraelu, četvrte u Hajdelbergu, u Zapadnoj Nemačkoj, od 1. do 11. avgusta uz učešće oko 1000 takmičara iz 43 zemlje.
Odlukom generalne skupštine Međunarodne sportske organizacije invalida ISOD (International Sport Organization for the Disabled) Paraolimpijske igre se ne održavaju više kao zasebne priredbe, nego u sklopu Olimpijskih igara multiinvalida. Prve takve olimpijske igre održane su od 3. do 11. avgusta 1976. godine u Torontu. Zbog učešća takmičara iz Južnoafričke Republike na tim igrama učestvovalo je samo oko 1000 takmičara iz 38 zemalja.
Takmičenja paraplegičara su planirana i adaptirana na osnovu pravila određene sportske grane. To su ekipne sportske igre ili pojedinačna takmičenja u disciplinama nekih sportskih disciplina kao: streličarstvo, mačevanje, bacanje koplja, bacanje diska, kuglanje, košarka, odbojka, stoni tenis, plivanje idr. Broj disciplina se stalno dopunjava.
Na igrama u Stouk Mandevilu iz Jugoslavije je učestvovao samo Radomir Stamenković iz Beograda. Na igrama 1954, 1955 i 1956. osvojio je u plivanju tri puta uzastopno prva mesta i zlatne medalje.
Prvi put je ekipa od 21 paraplegičara Jugoslavije učestvovala na četvrtim Paraolimpijskim igrama 1976. u Hajdelbergu. Osvojili su četiri medalje i to: Petar Sitar 60 m sprint u kolicima zlatnu medalju, Milka Milinković 60 m sprint u kolicima srebrnu medalju i u bacanju koplja bronzanu medalju i Joža Okoren u bacanju diska bronzanu medalju.
Korak u sadašnjost – neverovatan rezultat Srbije 2024 godine
Naš, uvek zlatni, parastrelac Dragan Ristić doneo je Srbiji prvu zlatnu medalju na Paraolimpijskim igrama u Parizu 2024. Dragan je u disciplini R9 MK puška, Miks 50 m ležeći, briljirao i zauzeo prvo mesto sa impresivnih 250.2 krugova. Njegov rezultat je samo 2.5 kruga ispod paraolimpijskog rekorda koji je on sam postavio, čime je još jednom dokazao svoju dominaciju u ovom sportu.
Srpski paraolimpijac Nebojša Đurić osvojio je srebrnu medalju na Paraolimpijskim igrama i tako Srbiji doneo drugu medalju u Parizu. Đuriću je medalju je doneo hitac iz druge serije 11 metara i 98 centimetara. Redom je po serijama srpski paraolimpijac bacao 11.69; 11.98; 11.47; 11.93; 11.77; 11.95.
Naš neverovatni paraatletičar, Željko Dimitrijević, pokazao je neustrašivost i snagu duha na Paraolimpijskim igrama u Parizu 2024, osvojivši bronzanu medalju u bacanju čunja, klasa F51.
Mitar Palikuća doneo je drugu medalju za Srbiju na Paraolimpijskim igrama u Parizu, ostvarivši izvanredan uspeh u parastonom tenisu. Podsećanja radi, Nada Petrić i Borislava Perić Ranković su takođe u stonom tenisu stigle do finala u kojem su poražene od para iz Kine, ali je srebro, zaista zlatnog sjaja.
