– Pariz je naseljena usamljenost – François Mauriac
Bilo kako bilo, Pariz je definitivno jedan od najlepših gradova na svetu, šta god se o njemu pisalo ili govorilo.
On, baš kao i svaka svetska prestonica ima svoje mane, ali i vrline koje se ističu daleko više. Jedna od njih jeste duboka istorija koja se ogleda kroz ulice, staru arhitekturu i znamenitosti koje su manje-više ostale iste od momenta kada su sagrađene na tom tlu.
Mi smo u današnjem tekstu fokusirani na prošlost ovog, nikada rušenog grada, koji je iz decenije u deceniju nicao i koji je zahvaljujući svom specifičnom izgledu uspeo da prikupi toliko simpatija ljudi širom sveta… Danas govorimo o onom Parizu koji se možda delom i izgubio. Odnosno, verujemo da su se samo ljudi promeniili.
U njemu je pregrš turista, što ranije nije bio slučaj. Parkovi su nekada bili ispunjeni damama u predivnim kreacijama. Muškarci su nosili odela, što je bila sasvim uobičajena stvar. Na ulicama su se viđale kočije i stari automobili.
Moda 1900tih godina
Što se mode tiče, pomenuli smo kreacije dama, koje su uključivale elegantne linije i visoki okovratnici. Sredinom decenije u modu su ušli uski rukavi koji su se širili iz godine u godinu da bi potpuno nestali 1906. godine. Suknje su pratile liniju kuka i širile se u visini kolena, tako da su imale zvonasti oblik slova “A”. Korset je bio popularan, dajući ženskoj silueti izraženi oblik peščanog sata.
Kišobrani su bili obavezni aksesoari, baš kao i šeširi, što je bilo prisutno i u muškoj modi.
U nastavku pogledajte kako je Pariz izgledao tokom pomenutih godina:
Kratka istorija “grada svetlosti“
Najraniji arheološki znakovi stalnog ljudskog naseljavanja pariskog područja datiraju oko 4200. p. n. e. Pretpostavlja se da je Pariz kasnije ime dobio po keltskom plemenu Parizi, koji su naselili područje kraj reke Sene sredinom 3. veka pre naše ere oko keltske tvrđave pod imenom Lutecija. Tvrđava se nalazila na ostrvu De la Cité. Ime Lutecija se po prvi put pominje godine 53. p. n. e. u šestoj knjizi Julija Cezara iz ciklusa De bello Gallico. Kada su se Rimljani približili ovom naselju 52. p. n. e., Parizi su spalili Luteciju i sve mostove. Rimljani su osvojili pariski bazen 52. p. n. e. i na levoj obali Sene sagradili novi grad na brdu koje će kasnije biti poznato kao brdo Svete Ženevjeve. Galsko-rimski grad izvorno je nazivan “Lutecija”, ali naziv je kasnije galiciran u Lutece.
U rimskoj Galiji ovaj grad se zvao Civitas Parisiorum, ili Parizija, i nije imao veći značaj. Tokom sledećih stoleća znatno se proširio, prerastavši u napredan grad s forumom, palatama, kupatilima, hramovima, teatrima i amfiteatrom. Pad Rimskog carstva i germanske invazije u petom stoleću, označili su za Pariz početak perioda opadanja. Do 400. Lutece, tada uveliko napušten od svojih stanovnika, bio je skoro samo garnizon utaboren u užurbano utvrđenom središnjem ostrvu. Sveci zaštitnici grada su Sveti Žermen (Saint Germain) i Sveta Ženevjeva (Sainte Geneviève), za koje se veruje da su ubedili hunskog ratnika Atilu da poštedi grad u 5. veku. Pri kraju rimske okupacije grad je ponovo nazvan imenom “Pariz“.
Srednji vek
Dolazak Merovinga u 5. veku je označio kraj rimske vladavine. Godine 508, Pariz je postao prestonica merovinške države pod kraljem Hlodovehom I. Tokom vladavine Karolinga grad su više puta napadali Normani. Vladari dinastije Kapet su Pariz proglasili prestonicom Francuske. Kralj Filip II Avgust (1165–1223) je utvrdio grad i sagradio palatu Luvr. U to vreme se na desnoj obali razvilo zanatstvo. Prva natkrivena pijaca je otvorena 1181. Početkom 14. veka iz više manjih škola se razvio Univerzitet Sorbona. Kralj Šarl V je na levoj obali Sene podigao zidine za odbranu grada od Engleza. Godine 1370. podigao je zid i na desnoj obali. Tokom Stogodišnjeg rata, Parizom su od 1420. do 1436. vladali Englezi. Pariz je bio katolička tvrđava za vreme verskih ratova u Francuskoj u drugoj polovini 16. veka. U Bartolomejskoj noći 24. avgusta 1572. hiljade francuskih protestanata (hugenota) su pobijeni u Parizu. Za vreme vladavine Luja XIV uvedeno je ulično osvetljenje, modernizovano snabdevanje vodom i izgrađene bolnice. On je naredio rušenje gradskih zidina i izgradnju velikih gradskih bulevara. Kraljeva rezidencija se preselila u Versaj. Ipak, Pariz je ostao, bez premca, politički, privredni i demografski centar Francuske.
Godine 1789, u Parizu je izbila Francuska revolucija koja je utrla put zbacivanju monarhije i osnivanju francuske Republike. Nova gradska utvrđenja su podignuta 1844. na mestu današnjeg Periferijskog bulevara. Sa dužinom od 39 km, sa 94 bastiona i 16 tvrđava, ovo je predstavljalo najveće utvrđenje na svetu. U drugoj polovini 19. i prvoj polovini 20. veka u Parizu je održano šest Svetskih izložbi (1855, 1867, 1878, 1889, 1900. i 1937). Ove izložbe su podvukle globalni kulturni i politički značaj Pariza. Nemačke trupe su osvojile Pariz 1871. Usledila je narodna pobuna poznata kao Pariska komuna. Period od 1871. do 1914. se označava kao “Belle époque” (lepa epoha). Grad je u drugoj polovini 19. veka doživeo velike arhitektonske promene po planovima barona Osmana.
Celi blokovi krivudavih i uskih srednjovekovnih ulica su srušeni da bi se izgrdile široke avenije, bulevari i neoklasicističke fasade koje su slika Pariza danas. U to doba su izgrađene železnička stanica Lion, zgrada Opere, most Aleksandra III, i prepoznatljive stanice metroa u stilu ove epohe.
