Važno je razumeti istoriju mehaničkih satova i njihovu evoluciju u moderne ručne koje danas nosimo. U nastavku vam donosimo kratku istoriju sata, upravo sa fokusom na ručni.
Istorija prvih mehaničkih satova
Prvi mehanički sat napravljen je 1275. godine u Engleskoj, kao repetitor minuta, bez brojčanika, u katedrali u Solsberiju. Italija je pratila ovaj razvoj sa tri nova sata: astronomski sat, satno zvono i naprednija verzija koja prati sate, izlazak sunca i dane u mesecu.
Prve satove napravili su kovači koji su imali sposobnost da saviju i formiraju gvožđe tokom 1400-ih godina. Stvorili su zvona koja bi se mogla čuti u čitavoj kući i gradu, ne zahtevajući brojčanik za očitavanje vremena. Prvi sat nošen u džepu pomenut je 1462. godine kao “džepni sat”.
Rođenje švajcarske industrije satova i džepnih satova
Sredinom 1500-ih, rođena je švajcarska industrija satova. Novi materijali kao što su mesing, bronza i srebro postali su povoljni. Jedan od najvećih faktora u pravljenju satova bila je zabrana nakita od strane reformatora Žana Kalvina. To je navelo zlatare da nauče novi zanat: časovničarstvo.
Džepni satovi postali su 1680. godine deo muške garderobe, pokazujući samo sat vremena do dodavanja kazaljke minuta. Obično su se ovi prenosivi satovi nosili oko vrata kao privezak, ali je Čarls II od Engleske popularizovao prsluk koji je omogućio veću zaštitu za prenosivi sat, koji postaje poznat kao džepni sat.
Prvobitno nije bilo staklo koje štiti brojčanik. Kućišta sa šarkama sa složenom skeletizacijom dizajnirana su da pokažu okvirno vreme, dok staklo nije postalo uobičajeno početkom 1960-ih.
Tokom ove evolucije, ručni sat kakav danas poznajemo nije bio popularan niti se često viđao. U stvari, ženska moda je bila ta koja je pomogla popularizaciji nošenja ručnog sata.
Prvi ručni sat
Izrada prvog ručnog sata pripisuje se Abrahamu-Lujiu Bregeu. Taj sat je dizajniran za kraljicu Napulja 1810. godine. Ovaj razvoj doveo je do Bregeovog novog modernog Reine de Naples modela.
Prvi ženski ručni sat, napravio je švajcarski proizvođač satova Patek Philippe, za groficu Koscowicz od Mađarske, 1868. godine. Iako je to bio prvi uređaj za merenje vremena koji je dizajniran posebno za upotrebu na ručnom zglobu, bio je prvenstveno namenjen kao komad ukrasnog nakita.
Masovna proizvodnja u korist čovečanstva
U 19. veku je takođe došlo do napretka tehnologije, pri čemu je jedna od najznačajnijih bila i masovna proizvodnja. Iako je kompanija Waltham Watch prvi put videla stekla popularnost u Sjedinjenim Američkim Državama, razvoj je omogućio jeftinije materijale i novu mehaniku, što je dovelo do toga da industrija satova bude dostupna i za obične ljude.
Vojni uticaj na popularizaciju ručnih satova
Krajem 1880. godine Girard-Perregaux je masovno proizvela ručne satove za nemačke mornaričke oficire. Luj Kartje je takođe dobio zadatak da pronađe alternativu džepnom satu za brazilskog avijatičara Alberta Santosa Dumona. Model Cartier Santos je razvijen 1904. godine kako bi odgovarao potrebama za komandovanje, ali i mogućnosti merenja vremena leta.
Prvi svetski rat je popularizovao ručni sat za vojnike. Nastali su takozvani trench satovi, koji su bili satovi na narukvici napravljenoj od mehanizma za džepne satove. Vojnici su morali da kupe sopstvene satove i postali su deo oficirske opreme za ratni front. Časovničari su imali slobodu da dizajniraju kako su želeli, sa ličnim zahtevima da na sebi imaju nelomljivi kristal.
Kompanije za satove su napravile reklame koje su se mogu videti svuda. Posle rata, ručne satove su nosili vojnici, pa je šira javnost u njemu videla veću funkcionalnost nego u džepnim satovima.
Razvoj
Tokom godina posle Prvog svetskog rata , industrija satova je nastavila da cveta, gde su objavljeni novi izumi i patenti. Tek 1923. godine dizajniran je prvi automatski sat. Pre toga, za trench satove, ženske narukvice i mehaničke satove, korišćen je sistem navijanja na ključ ili bez ključa.
Rolex je nastao početkom 1900-ih i razvio je prvi vodootporni sat 1920. godine. Breitling je napravio jedan od prvih hronografa 1915. godine.
Godine 1931. Jaeger-LeCoultre razvio je kultni Reverso koji je omogućio da se kućište prevrne u stranu štiteći svoj kristal. Sedamdesete su donele krizu kvarca koja je takođe dovela do razvoja industrije pametnih satova. Danas brendovi nastavljaju da eksperimentišu sa novim materijalima kako bi kreirali tanje, lake satove i u formi tradicionalnih modela satova i kao nove modele pametnih satova.
Tokom prošlog veka, kreacije Rolexa su cenjene kao estetski i trehnički napredne, jednostavne za korišćenje, kolekcionarske i vredne ulaganja. Uticajni ljudi su oduvek nosili Rolex i nastavljaju da to čine i danas. Britanski premijer Vinston Čerčil i lider za građanska prava Martin Luter King nosili su zlatni Rolex Datejust. Španski umetnik 20. veka Pablo Pikaso, takođe je nosio Rolex.
Reditelj Spajk Li, princ Hari, glumica Dženifer Aniston i teniser Rodžer Federer često su zaštitno lice upravo za ovu marku satova.
Bilo kako bilo, reklo bi se da su satovi sačuvali onu najvažniju kariku tokom svoje revolucije – jedinstvenost i bezvremensku eleganciju.
* Zabranjeno svako kopiranje tekstova bez odobrenja 𝐋𝐀 𝐕𝐈𝐄 𝐄𝐍 𝐑𝐎𝐒𝐄
